یه عالمه پیاز داشتیم. این بار که به آقای همسر گفتم سیب زمینی بخره، دوباره یه عالمه پیاز خریده. فکر کنم بساط پیازداغ درست کردن اجباری مهیا شده!
دلم ترشی درست کردن می خواد اما این هفته اصلا وقت ندارم. امیدوارم بعد ماه صفر برسم. دلم ترشی لیته میخواد این بار. ترشی لبو هم چون حسابی مورد استقبال قرار گرفت امسال می خوام بیشتر درست کنم ان شاء الله.
تقریبا بیش از دو ساله دارم روی کنترل خشمم کار می کنم. راه های زیادی رفتم: دعا و ذکر، طب سنتی، گوش دادن به سخنرانی، مطالعه، مراقبه، ... .
همه این روش ها کمک کرد اما از اون جایی که بیشترین عامل خشم من بچه ها هستند، یه راهی که خیلی کمکم می کنه زدن به در شوخیه. وقتی تو اوج عصبانیت، حتی وسط داد و بیداد یادم می افته که "ای واااااااااااای، قرار بود عصبانی نشم، داد نزن."، می زنم به در شوخی: یه کلمه من دراری بامزه، یا جمله ای خنده دار باعث میشه اون بمب متحرک خنثی بشه.
ممنون میشم اگه شما هم راهی می شناسید بهم بگید!
میدونم که نمی خواست ناراحتم کنه. درست که پشیمون شد و عذرخواهی کرد. اما یه تکه از قلب من کنده شده! یه تیکه که کاملا جای خالیش محسوسه.
امروز دوستم رو دیدم. درست که تقریبا یک ساعت و نیم دیر رسید، اما خیلی خوب بود. کاش ایران بود تا بیشتر می تونستیم همو ببینیم. تنها دوستیه که خیلی راحت می تونم از برنامه هام براش بگم. شاید از نظر ظاهری و موقعیتی هیچ شباهتی نداشته باشیم، ولی نزدیک ترین روحیه رو به من داره، جوری که حتی قبل از ازدواجش هم خیلی راحت با همدیگه حرف می زدیم.
خیلی طول کشید تا یاد گرفتم توان، استعداد، روحیات، موقعیت ها و امکانات آدم ها با هم متفاوته؛ پس امتحانات، سختی ها، راحتی ها، ناراحتی ها، اولویت ها و عکس العمل های آدم ها با هم متفاوت خواهد بود. پس حسرت، حسادت، قضاوت ممنوع!
دلیل نداره اون کاری که تو کردی، برای بقیه هم درست ترین کار باشه.
دلیل نداره چون تو تونستی در یک شرایط سخت ادامه بدی، بقیه هم بتونن در اون شرایط ادامه بدن.
دلیل نداره راهی که به نظر تو غلطه برای بقیه هم غلط باشه. گاهی درست ترین کار در شرایط متفاوت و برای آدم های متفاوت، تفاوت می کنه.
دلیل نداره شرایطی که از نظر تو خیلی مناسب و راحته، برای دیگری هم همین طور باشه.
دوباره از جا بلند شدم. کمی سردرگمم. احساس میکنم به یه نقشه راه جدید نیازمندم ولی هنوز نتونستم ذهنم رو جمع کنم. هنوز ذهنم مشغوله و شلوغ پلوغ، اما همین که دوباره از جا بلند شدم ، خوبه.
چقدر خوبه ماه رمضان داره میاد. ماه رمضان پر از حسا و موقعیتای نابه. امیدوارم بتونم و بتونیم ازش بیشترین و بهترین بهره رو ببریم.
از اون روزی که با خودم قرار گذاشتم اگه کسی چیزی گفت که با اطلاعات قبلی من تفاوت داشت، فکر نکنم اشتباه می کنه؛ کلی چیز جدید یاد گرفتم.
روز جمعه صبح پدر و پسرا رو بیدار کردیم که بریم کاشان. رفتیم دنبال مامان اینا سوارشون کردیم که راه بیفتیم که ماشین بازی دراورد و تا درست شه شد نزدیک ظهر و ما از کاشان رفتن افتادیم. نمی دونم چرا قسمت نیست ما کاشان رو ببینیم!!
این شد که رفتیم قم. خیلی خوب بود. بعد از سال ها تونستم به راحتی مقابل ضریح خانم بشینیم و نفس بکشم. عالی بود. انگار توی بهشت داری نفس می کشی.
قمیای عزیز لطفا هر بار میرید حرم یه سلامی از طرف من بدید لطفا.
به امید دیدن گلاب گیری برای فردا قرار کاشان گذاشتیم، بعد سرچ کردم دیدم از نیمه اردیبهشت تازه شروع میشه گلاب گیری!
از اونجایی که جمعه های آینده تا آخر اردیبهشت یحتمل پرن، و از اونجاتر که خواهر محترمه گفتن بناهای تاریخی قشنگی داره، قرار فردامون همچنان پابرجاست.
قراره ان شاء الله اردیبهشتمان با کاشان شروع شود و با قم به شب رسد.
این روزا کاملا احساس می کنم که پیشرفت محسوسی در زمینه های مختلف زندگیم داشتم.
از اون ور وقتی به خیل عظیم ایرادات و نواقصم فکر می کنم، با خودم میگم: "من با این همه پیشرفت اینم، قبلا چی بودم؟!!"
سلاااااااااام
سال نوتون با از 22 روز تاخیر مبارک.
سال 96 با دوری آقای همسر شروع شد، و با یک هفته عالی و آرامش بخش در منزل پدری ادامه پیدا کرد.
در ادامه بگم که شازده پسر رو از شیر گرفتیم و داریم با گریه های قبل و بعد خوابش دست و پنجه نرم می کنیم. البته در اینجا باید از زحمات بی شائبه آقای همسر تشکر وافی و شافی رو داشته باشم.
این چند وقت چندین کتاب از فیدیبو خریدم که فعلا دوتاش کامل شد: مادربزرگ سلام می رساند و می گوید متاسف است و من پیش از تو.
قلم فردریک بکمن رو دوست داشتم؛ جوری که باعث شد "مردی به نام اوه" و "و هر روز صبح راه خانه دورتر و دورتر می شود" رو بخرم. هر چند تخفیف %50 عیدانه فیدیبو هم بی تاثیر نبود.
خرید "من پیش از تو" کاملا تاثیر گرفته از تبلیغات گستردش در اینستا و البته نظرات مثبت در گودریدز بود. کتاب بدی نبود، اما نه به اندازه فیدبک های گسترده جامعه.
بقیه کتابایی که خریدم رو بعد از خوندن اگه خوب بودن معرفی می کنم.
دارم کتاب "چهار اثر فلورانس اسکاول شین" رو می خونم اما نتونستم باهاش خوب ارتباط برقرار کنم. پولی که بابتش دادم و تعریف های زیادی که ازش شنیدم، انگیزه ای هستند برای ادامه دادنش. امیدوارم در آخر مثل اکثریت خوانندگانش راضی باشم از خوندنش.
سه تا کتاب کاغذی دیگه هم در دست خواندنند.
دیگه این که نت خونه قطعه و من باید صبر کنم تا آقای همسر بیاد خونه تا به نت دسترسی پیدا کنم. اینه که نظر نمیدم. ولی می خونمتون
چند تا از جمله هایی که این چند وقت مرتب در ذهنم تکرار می کنم:
"هیچ مسئله ای برای ما اتفاق نمی افته، مگر این که در حد توانمون باشه."
"هر وقت فکر کردی این مسئله در حد توان من نیست، بدون خودتو دست کم گرفتی"
"لایکلف الله نفسا الا وسعها"
امسالمون قراره با جدایی شروع شه.
من یه جا تو این شهر، اون یه جا تو یه کشور دیگه.
و چه خوب که من به "سالی که نکوست از بهارش پیداست" اعتقاد ندارم.
ماه رمضان بود که صفحه گوشیم به لطف شازده پسر شکست و من بی گوشی شدم. همه چیزم توی گوشیم بود: برنامه هام، خلاصه هام، یادداشت هام، ... . بعد از اون در 6 ماهی که بی گوشی بودم همه چیزم به روال کاغذیش برگشت و کاملا راضیم ازش.
بعد از اون اپلیکیشنای خوبی برای برنامه ریزی دیدم، اما حس کردم همون مدل کاغذی کاراییش بیشتره.
پریروزم عضو GoodReads شدم اما هنوز هم مرددم. احساس می کنم مدل کاغذی خودم بهتره. و این جوری وقت بیشتری برای مخلفات جانبیش ازم برده میشه.
یکی از بحثای معمول من و آقای پدر سر کتابای ایشونه. من میخوام ازشون کتاب قرض بگیرم برای خوندن و ایشونی که ممانعت می کنن با بردن کتاب. و این بحث یا با وساطت مادر گرام به بردن کتاب ختم میشه یا به بی خیال شدن من.
