کلا عادت دارم توی همه تصمیماتم اول یه نگاه به خودم بندازم. یعنی فقط به خاطر دیگران کاری رو انجام نمیدم، حتی برای پسرام.
این کار به نظرم خیلی خوبه، چون بعدا هی فکر نمی کنی واااااااای به خاطر فلانی فلان کارو کردم یا از فلان خواستم گذشتم ولی هیچی به هیچی.
همیشه می دونم که این خودم بودم که انتخاب کردم و می تونستم نکنم، پس منتی نیست!!
ولی خوب گاهی فکر می کنم این از خودخواهیمه که خودم همیشه تو اولویت اولم!

البته مسلمه که استثنا هم پیدا می شه این وسطا.