کاش

کاش حداقل میفهمیدم دلیل این بدخوابی های شبانه شازده پسر چیه?

خستگی مادرانه

کاش شازده پسرمون بین این دندون دراوردنا و مریضی و حساسیت و واکسنش کمی فقط کمی به من استراحت میداد!

خداییش شدیییییییییییییییییییدا خستم!

آرزوهای مادرانه

کاش شاهزاده بعدازظهرا می خوابید، ترجیحا 2-3 ساعت. 

و البته ایضا شازده پسر و البته در همون زمان!

این روزها چه خبر

سلام سلام سلام

احوال دوستان گرامی، خاموشان متعالی

ما همچنان مشغول شازده پسرمان هستیم. دکتر گفته حساسیته. هر چه هست کم کم داره ما رو کچل می کنه. هر چند شازده پسرمان به شخصه وروجکی است که به تنهایی قابلیت کچل کردن رو داره.

امروز اولین تشریف فرماییشون رو به آشپزخونه کردن.

تمام تلاشش رو هم داره می کنه از اولین پله خونه مامان اینا بره بالا و البته دستش رو به مبل و میز بگیره و وایسه ولی تا این لحظه موفق نبوده.

کلا از همه چی بالا میره. دیروز نشونده بودیمش رو مبل، اومدم دیدم از دسته مبل بالا رفته. خدا رحم کنه دیگه!

سید کوچک ما از هرگونه تاتی کردن و راه بردن هم به شدت استقبال می کنه.

اگه یه وقت دیدید من محو شدم بدونید این شازده دیگه وقتی برای نت اومدن برای ما نذاشته.

دیگه دیگه؟!!

فعلا هیچی!

راستی داییم کمی تا ذره ای بهتر شدن. میشه براشون دعا بفرمایید تا سریع تر شفایشان را بگیرند؟!

پ.ن:

هاجر جان میل کردن جدا برام دشواره. اگه آدرس وبلاگ بدی بهم راحت تر می تونم جوابت رو بدم. با عرض پوزش

شازده پسر

من نمیدونم خواب آوری این داروها کجا میره که شازده پسرمون رو باید ساعت ١٣ شب به زور بخوابونیم، ساعت ٦ نشده هم بیدار میشه

شازده پسر

شازده پسرمون چهار دست و پا میره. البته سرعتش بستگی به شیء مورد نظر داره. مثلا برای رسیدن به سفره، اسباب بازی های شاهزاده و دستمال کاغذی سرعتش به بالاترین حد ممکن میرسه.

بعلاوه داره تمام تلاشش رو می کنه تا دستش رو بگیره و بلند شه.

علاوه بر اینها دو تا دندون دراورده که باعث شده من دچار کمبود خواب شدیددددددددد، کمردرد و دست درد بشم و خونمون هم یه چیز تو مایه های بازار شام، البته از نوع خفیفش بشه، همچنین غذا خوردنش رو هم یک ماهی به تعویق انداخت.

دیگه، دیگه!!

علاقه وافری هم به سیم، دستمال کاغذی، کاغذ، رویه رومبلی و متعلقات برادرش داره.

دل ما رو هم حسابی برده!

خدا به همه بچه ها سلامتی بده ان شاء الله!

کاش

کاش زندگی دکمه اسلوموشن داشت تا تمام این لحظه ها رو با تمام و کمال در وجودم ثبت میکردم.

شازده پسر

دومین مروارید سفید شازده پسرمان مشغول رونمایی است!

طفل شش ماهه ام

این روزها تو خود روضه ای هستی مکفی

امان از حرمله!!

امشب به گلویت نگاه میکردم و اندازه تیر سه شعبه را تخمین میزدم!

وای از دل رباب!

وای از دل رباب!

مگر گلوی طفل شش ماهه چقدر است?

در حسرت ثانیه ها

شازده پسرمون داره 6 ماهه میشه و من احساس می کنم عقب موندم.

من تک تک ثانیه های عمر شاهزاده رو زندگی کردم و در رگ و پیم ذخیره کردم.

فرصت کم و زمان گذرا!

نماز مهر به دست

شازده پسرمون داره به جمع مهر جمع کنان اضافه میشود

این روزها

این روزها شازده پسرمان شیرین تر و شیرین تر می شه و با خنده ها و آوازها و صحبت هایش بیشتر و بیشتر از ما دل می برد.

و من به روزهایی فکر می کنم که خیلی سخت بود اما سرشار از لذت.

تفاوت برادرها

شاهزادمون یه تخت ننویی کوجیک داشت که ما تا یه سالگیش ازش استفاده کردیم. الان شازده پسرمون رو می ترسیم توش بخوابونیم، بس که تو همون یه ذره جا غلت میزنه و می چرخه.

تازه تمرین چهار دست و پا هم می کنه.

خدا بر صبر و حوصله ملکه روزانه بیفزاید صلوات