...

از دست آقای پادشاه شدیییییدا حرصیم.

امان از این جمعه ها

جمعه ها رو دوست ندارم.

جمعه ها برای من یادآور نبودن های آقای پادشاهه.

جمعه ها همه جا خلوته، وبلاگستان و تلگرام سوت و کوره، به دوست وآشنا هم نمیشه زنگ زد!

دلم کمی باهم بودن میخواد، کمی گردش رفتن، دور زدن.

کاش هوا زودتر خوب شه تا بتونیم کالسکه رو راه بندازیم خودمون سه تایی بزنیم به خیابون، بریم پارک، بازی و اندیشه، خرید.

خدا قوت مرد من

وقتی این پست رو خوندم، یاد دوران بیکاری آقای پادشاه افتادم

یا تعجب دوستاش از گذران روزگار با مقدار کم حقوقش

یا ....

روزگار بر مرد زندگی من سخت میگذره بسیار سخت، اما خدا رو میشه در رگ و پی ماحصل کار بی وقفش حس کرد.

حسرت

کاش جمعه های من هم دربست در اختیار همسر بود!

٧امین

امروز دقیقا ٦ سال از اولین صبح کردن در خانه مشترکمان میگذرد.

و من شدیییییییدا خدا رو به خاطر این زندگی شاکرم.

به خاطر همراه کردن پادشاهم که مطمئنم بهترین فردی بوده که میتونسته کنارم باشه.

و پادشاهم رو ممنون دارم به خاطر چشوندن طعم عشق به من.

آرزوهای همسرانه

کاش می شد هر چی حرف تو دلمه رو برای آقای پادشاه بزنم، بعد اونم کامل به حرفام گوش کنه، نه من و احساسامو مسخره کنه نه بخواد با مسخره بازی حالمو خوب کنه، فقط دلداریم بده یا نه فقط بغلم کنه و موهامو نوازش کنه.