چند وقت به خاطر یه مسئولیت جدید که نشده بود ردش کنم ناراحت بودم و شدیییییدا استرس داشت برام. بعدش داشتم فکر میکردم یادم افتاد همیشه یکی از بزرگ ترین آرزوهام رسبدن به این مسئولیت بوده. بعد به خودم گفتم: حالا که خدا بهت لطف کرده و تو رو با این همه مشغله و تنبل بازیت به آرزوت رسونده، غر زدن یعنی ناشکری!
فکر کردم تا حالا چند بار وقت رسیدن به آرزوهام ناشکری کردم؟
